Kącik Literacki Dreaming Tusi #30
Oczy Anzelma Stoi panna Marta w kościele - na zaszczytnym miejscu, przeznaczonym dla rodziny Korczyńskich. Ona - spracowana, schorowana, zmęczona W tym nabożeństwie odnajduje chwilę wytchnienia dla ciała i ducha. Widzą to doskonale kochające oczy Anzelma. Panna Marta czeka na znak pokoju, Wtedy, na sygnał kapłana, będzie się mogła obrócić i choć przez chwilę, z wielkim, nieprzebłaganym wstydem, spojrzeć w kochające oczy Anzelma. Jeszcze chwila, już... za chwilę go zobaczy. Odwraca się, szuka go w tłumie chłopów. I widzą to doskonale kochające oczy Anzelma. Spotykają się te stęsknione, zranione, ukochane spojrzenia. I w oczach Marty pojawia się pytanie: Czy przebaczysz mi kiedyś, Anzelmie, ten lęk przed ludzkim gadaniem? Czy rozumiesz, że wyśmiewając cię wśród ludzi, ja cierpiałam najbardziej? Czy uwolnisz mnie od cierpienia i powiesz: Pokój z tobą? A kochając oczy Anzelma mówią: Pokój z panią, panno Marto! Nie ma sensu przy niedzieli rozdrapywać st